Bütün yollar kapalı! Hiçbir yere gidemezsin..."Ama ben gitmek istemiyorum,varmak istiyorum,yolda olmaktan içimdeki göç eden-ve belki de edemeyen- adam olmaktan sıkıldım...Varmak istiyorum." Sana söylüyorum işte hiçbir yere gidemezsin hadi senin tabirinle konuşayım varamazsın! Çünkü yollar kapalı, hiçbir taşıt seni almayacak alsa da varamayacaksın bir yere... Çünkü sen istenmiyorsun,herhangi bir köşede önüne geçip,durduracaklar seni, geri döndürecekler hiçbir yere... O hiçbir yerde de hiç gibi kalacaksın! Buna alışmanı isterdim çünkü sen çok şeye alıştın, bu bir yere varamamana da alışırsın sanmıştım...Sen beni çok yanılttın,herkesi yanılttığın gibi... Herkesi yanılttın! Ve belki de bundan bir yere gitmene ya da varmana izin vermiyorlar artık... Yollar bir ara hep açıktı sana,sen gittin en doğru yolda yürüyeceğim diye tutturdun,herkesi üzdün,kırdın; oysa bir sürü yol vardı; herhangi biri ile varabilirdin en doğru yolu aramak neden senin için bu kadar mühim? Doğru yolu bulunca,hayatının tamamen doğru olacağını,yalansız,hatasız olacağını mı sandın... Oysa hayat öyle değil; senin şimdi baktığın uçurumun -hiçliğin orası işte- oradan öyle gözükmüyor; ve şimdi aramıza gelemezsin, çünkü yollar kapalı... İşte senin cezan bu! Aramıza gelememen... O kadar doğruluk peşinde koştun ki, uzaklardan aramıza başkaları da gelemiyor ama onların fildişi kuleleri var seninse yurdun olan bir uçurumun(*)... Bazen ısıtan bazen üşüten bir uçurum... Yollar kapalı, seni bir köşeden döndürecekler biliyorsun! Hiçbir yere gidemezsin...
(*)Cemal Süreya'nın "Uçurumda Açan" şiirinden benzetmedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder